منطقه
پارسیافارس(اسم خاص) منطقه ٔ وسیعی است که قسمتی از جنوب و جنوب غربی کشور ایران را فرا گرفته و تقریباً از یازده قرن پیش از میلاد مسیح محل سکنای رشیدترین طوایف آریایی، بنام پارس بوده و بهمین مناسبت به پارس موسوم گردیدهاست.
یادگار دوران عظمت و افتخار و آثار تمدن سه هزار سال در این سرزمین با شکوه و جلال خاصی پایدار است و هر بینندهای را در برابر خود به تعظیم وامیدارد. خرابههای پازارگاد، استخر، تخت جمشید، ، نقش رستم، از و خرابههای دارابگرد، سیراف، شاپور، جزیره ٔبحرین از دوره ساسانیان، مربوط به ، بند امیر و از ساختههای و ابنیه ٔ دیگر در حوالی شیراز از اتابکان فارس، بازار مسجد وکیل و و دهها بنای دیگر از کریم خان زند، آرامگاه حافظ و بناهای بزرگ دیگر از دوران رضاشاهاست.
بعد از تسلط عربها بر ایران نام کلمه پارس به فارس ترجمه شد و نام این استان در کتب قدیم فارسستان نیز گفتهاند.[۱]
محدوده جغرافیایی
ایران
کلمه ٔفارس و پارس به سراسر خاک ایران نیز اطلاق شدهاست. صورتی از این کلمه را که در زبان انگلیسی از اصل یونانی گرفتهاند در زبان مذکور بجای لغت ایران به کار میبرند و چون این صورت یعنی پرشیا(به انگلیسی: Persia) در زمان رضاشاه پهلوی در ایران نیز بکار میرفت دستوری در منع استعمال این واژه صادر شد و مقرر گردید درکتابها و نوشتههای ایرانی همه جا واژه ٔ ایران برای نامیدن این کشور به کار رود.
نظرات شما عزیزان:
.: Weblog Themes By Pichak :.